Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Καλό ταξίδι Αλέξη


Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 χρονών, σαν τον γιό μου. Κάθε σάββατο η παρέα του βγαίνει έξω για να διασκεδάσει. Θα μπορουσε να ήταν ο γιός μου ή ο γιός σου στη θέση του Αλέξη. Τι λογική μπορεί να υπάρχει σ΄αυτή την πράξη αυτού του ανθρώπου. Τα νεύρα είναι τεντωμένα, προσπαθώ να συγκρατηθώ. Από το άλλο δωμάτιο ο γιός μου ακούει το lucy in the sky with diamonds, σήμερα σκοτώσανε τον John Lennon, οι σκέψεις διαδέχονται η μία την άλλη. Το μόνο που θα 'θελα να πω στον Αλέξη, είναι, η σκάλα για τον ουρανό να είναι καλοτάξιδι, καλό ταξίδι Αλέξη.

2 σχόλια:

<< ANAΡΧΑΣ ΦΩΝΕΣ >> είπε...

...καλό ταξίδι ..Αλέξη.......
...όσο εμπιστευόμαστε τις λέξεις και τις εικόνες......όσο αγνοούμε την πραγματικότητα....τις αιτίες και τις αφορμές......τόσο θα μεγαλώνουν τα ερωτήματα....και η αντίσταση ...θα μεγαλώνει .....και οι ανυπότακτοι...θα μάχονται...για όλους εκείνους ..που γεννήθηκαν ζωντανοί νεκροί.....που γεννήθηκαν θαμμένοι....και η ευθύνη νιώθουμε να μας ανήκει....

Ανώνυμος είπε...

Αυτό με το παιδί να το προσέξεις γιατί ξέρεις ποιά είναι τα αρχικά και ο συμβολισμός του τραγουδιού... L..S..D... και όλοι ξέρουμε πως εκείνη την εποχή γινότανε χαμός. Όσο για τον πιτσιρικά στα εξάρχεια, δυστυχώς είναι μόνο ένας προάγγελος του μέλλοντος στα αστικά κέντρα. Δεν υπάρχει μέλλον στις πόλεις και στον τρόπο που ζούμε ως τώρα. Δε το λέγαμε όμως στα παιδιά. Τα παραμυθιάζουμε. Τώρα που μας το λένε εκείνα τα πυροβολούμε. Δε φταίει μόνο ο μπάτσος που την είδε Rambo. Φταίμε όλοι όσοι στιρίζουμε την πυραμίδα στη βάση της. Φταίμε όλοι μας που δεχόμαστε να μας θεωρούν αναλώσιμους. Αποδόμηση φίλε. Να σηκωθούμε και να φύγουμε πρέπει. Όχι να κρυβόμαστε πισω απο κουκούλες πέζοντας κρυφτούλι με τα ΜΑΤ. Περίφανα και ωραία να πάρουμε τις φαμίλιες μας και να την κάνουμε, μήπως και ξεφύγει κάνα παιδάκι και δε γίνει... στέλεχος!